No relato bíblico (o Libro de Xudite), Xudite era unha viúva moi fermosa que durante o asedio da cidade xudía de Betulia polas tropas de Nabucodonosor de Babilonia, conseguiu introducirse na tenda de Holofernes, o xeneral babilonio. Por medio da súa sabedoría e beleza logra seducilo, emborráchao e despois córtalle a cabeza cunha espada. Grazas a esta arriscada acción, o exército babilónico retira o asedio e Betulia recupera a liberdade.
Para os hebreos foi unha heroína, e o nome de Xudite (‘a xudía’) personifica a resistencia do pobo de Israel á opresión; non obstante, nin existiu a cidade de Betulia nin se documenta ningún xeneral Holofernes.
A fazaña desta muller inspirou pintores —sobre todo a escena da decapitación de Holofernes—, músicos (Arthur Honneger na ópera Judith, 1925) e dramaturgos (Jean Giraudoux na traxedia do mesmo nome, 1931).
