Guía de nomes galegos

Tomado do xentilicio romano Lucretia (que tamén se usaba en masculino: Lucretius), de orixe etrusca e significado incerto; relaciónase con Luceres, unha das tribos primitivas que formou o estado romano, ou co nome propio etrusco Laucri.

Na antiga Roma, Lucrecia (século VI a. C.) foi o modelo de castidade para a muller. A súa violación por un sobriño do rei Tarquinio o Soberbio provocou o seu suicidio e a caída da monarquía romana, coa conseguinte proclamación da república.

Quen máis popularizou este nome, mesmo na literatura e na arte, foi Lucrecia Borgia (1480-1519), filla do papa Alexandre VI, da familia valenciana dos Borjas. Ela protagonizou, talvez involuntariamente, numerosos escándalos na corte papal destes anos (1492-1503). Atribuíronselle amores incestuosos co seu irmán maior, César Borgia, que gobernaba ao seu antollo os Estados pontificios, e mesmo co seu propio pai. Ao casar aos 22 anos con Afonso d’Este, duque de Ferrara, puido afastarse das intrigas da súa familia.

Na novela O enxoval da noiva (1989), de Víctor F. Freixanes, Lucrecia Borgia é unha das figuras principais.

Santa Lucrecia de Mérida, de existencia dubidosa, para uns morreu martirizada no 304 baixo Diocleciano, para outros na Córdoba musulmá no século IX.