O Galván das lendas artúricas era sobriño do mítico rei Artur de Britania, un dos heroes de varios poemas cabaleirescos medievais do chamado ciclo bretón, que morre combatendo contra o rebelde Mordred. Ás veces aparece como a flor dos cabaleiros, pero na Demanda do Santo Graal representa o espírito da cabalería mundana, a antítese de Galaaz, o perfecto cabaleiro de Deus.
Este foi un dos nomes do ciclo artúrico que ata finais do século XV aínda tiña certo uso entre os membros da nobreza galega, e que foi desaparecendo a partir do século seguinte por disposicións eclesiásticas, como a do sínodo de Ourense de 1544, na cal se lles recomendaba aos cregos oficiantes de bautismos que puxesen nomes de santos e santas —que tiñan avogados no ceo— e que rexeitasen outros non cristiáns como Heitor ou Rolán.
Na literatura galega contemporánea volveuse recrear este personaxe coa novela Galván en Saor (1989), de Darío Xohán Cabana.
