25O BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLEOA
tranquilidade dun nobre e tepedo fogar, agarimado na paz id?lica
do campo ?e nas lenturas' das br?temas 'amabres ,e sut?s, acalen
tado polo apouvigo patriacal e ?cristi?n' do manso vivir dos an
tergos ?petrucios; a sua alma predestinada vo?u por aquedas
pr?isimas paraxes e comenz?u a. con?celas,; a amalas e afundir
se nelas ipara . non ; abandonalas endexam?is, e vivir , con elas
e dentro delas nesa xuntanza extraordinaria e 'fondon?sima que
constitui a sua mais grande e ademirabre, orixinalidade. Empeza
a`se p?ndere nas vagu?d?des do enso?o.e a comprender a linguaxe
mister osa dos obx?etos que o arrodean. Sabe ben o que din as
ayes que cruzan? por enriba da sua casa, ?s andurinias que ani?an
no beiril de 's?u tellado; e ?s cantos dos ipaxaros al?dano o? en
tristecenno. Unha serail ' neboenta laiase ferido polo canto 'do
mazarico
"Oh! mazarico que `cant?s
Tras d? pinal do Marico,
Non ? sei quo me ;d?, se te ouzo.
Non cantes mais mazarico".
Debe ser algo tr?xico e terriblemente d?roso o que lle conta
aquel coitado paxaro, para impresionalo de xeito tan forte e
agudo, pois arremata:
"Cal fr?o cuitelo ` pasante e pungente,
Mesmo na alma te sinto".
Outro d?a de ver?n a hora dat siestasofocante cari?osam?n=
te reprende a unha
"Paroleira anduri?a
Sobre o balc?n pousada,
Singela viageira,
Chea de doce gracia"
que ao parecer interrompe o sono da fermosa rai?a que sosega
na c?mara dourada do seu clourado pensamento:
"Non despertelos ecos
Que repousan en calma,
Pola espl?ndida e rica teitume,
Antre das follas anchas".
De noite o poeta insomne baixo o gurgullar abondoso, da