NUEVAS VERSIONES DE ROMANCES 35
Jimena que aquesto oy?u
ca?u tendida na terra,
e cando volveu en s?
falaba desta maneira:
?Adi?s, adi?s, meu marido,
adi?s, adi?s, mi?a prenda.
?Non se desdite, se?ora,
non se desdite, doncela.
D'ouro e prata e terciopelo
vos vestir?l, mi?a reina.
?Ouro, prata e terciopelo
para min non se fixeron,
f?xose un sayo de loito,
f?xose un manto negro.
Ense?ar?i a meus fillos,
pois seis fillinos eu te?o,
a memoria do seu pa?,
han de terlle gran respeto;
a escopeta do meu home
conque el a cazar sala,
a ventana que d? ao Norte
cando asomarse sol?a,
todo me fai recordar ?
a vida da mi?a vida;
Nunca coid?i, meu homi?o,
que nunca m?is te ver?a.
O soldado que esto oyeu,
desta maneira dic?a:
?Ven ac?, mi?a Jimena,
ven onda min, mi?a vida,
tan desfigurado ve?o
que xa me non conoc?as.
Esto dixo don Reinaldos
? hermosa dona Jimena
cando ao cabo de set'anos
? casa voltou da guerra.
A estos romances a?adiremos a continuaci?n otro nuevo; es
decir, no absolutamente desconocido, pero s? en una versi?n ga