268 BOLETIN' DE LA REAI. ACADEMIA GALLEGA ?
?nica entidade con corpo e alma polo que brotan espont?neos
dos terr?ns e se espallan polo ?r com? as pr?nt?s, os paxaros e
os insectos. Unhas aves demoradas voan en ringleira en procura
do seu noto reparo. Os gandos recollense nas aortas. Sopra o
alento xiado da noite qua chega amodi?o. Hai tin acougo no me
lodioso rumor da saran que 'fina. De s?cato na paz donda e
tranquia daqu?l instante, caen tremecentes ? sonoras badaladas
lentas, e: solemnes. esbaram :ecoanfdo na extensi?n. A r pequena
igrexa, exoellada no. val. coa voz da raza so?adora, desfolla a
r?sa dunha pregaria:
"E t?, eampana de Anll?ns,
Que vagamente tacando,
Derramas nos corazons
Un balsamo triste' e bando,
De pasadas ilusions".
Chegamos ao fin da nosa xornada ao remate do pelengrina.xe
que paseni?o e seguindo ?o rastro exentilante do grorioso bordo
de Berganti?os, fixemos, devotos e afervoados, sen que quiz?is,
debido a nosa cativeza, non' puidesemos atinxir o alto obxetivo
do noso atrevido prop?sito; mais si convencidos e seguros da
grandura da obra inmorredoira,que enraizada no fondo do char'
nativo, ergue, como unha ?rbore xigantesca, o membrudo tron
co e perfura cos gallos follos?s' o eter azul da infinitude. I)(.s
outeiros e das chanzadas desta terra de mestos pitlairds a g?nda
ras largacias, das furnas e penedial de, estas costas batidas polas
vagas do mar inmenso e balbordante; das :monta?as e das ribei
ras, lev?ntase de cote a n?boa do seu alento que revoa c8s faros
corvos e as anduri?as viaxeiras, conversa no rumorexo das uces
e dos pinos, e enche o espazo e os corrunchos mais entobados.
O esp?rito inmortal bule e renasce en estorfas que se desabrochan
como bot?ns froridos das cam,p?as; segue vagando na terra
?fertunada que soube inspiralo; e o que escoita a sua voz m?xica:
"Vai mil sospiros ceibando,
Vai n?l suidades sentindo".
E a voz sua, ? forzoso ouvila se ilnos polo cami?oque 61
fixo sombrexado polas follas melodiosas seu verso:
"Qu?n`escuitando o teu son,
Non pensa n'outra regi?n,
?
