264 $OLETIN DE LA' REAL ACADEMIA GALLEOA
enrbusca, do vale acugul?do de prados trigos e pi?eiros." 0' me
sonr a' veirat da estrada, clama polos'=cami?antes,' ofercendolles
acougo e mantenza
"Oh! mozos, que eami?antes,
Por ese cami?o ides;
Vinde abrigarvos un pouco,
Se he que mollados vindes
Os viaxeiros asep?ranse e lornan a seus eidos; da chaqueta
bermell? baixa cara o eh?n. das Mari?as, e o de sombreiro de
palla, cara . triste, ,chaleque ? e calz?n de lan; sobe . cara a terra
outa cantando
"Son. mont???s, non0'nego,'.
De terra(ben soae triste;
Son de. Xallas, .nai. das.uces,,.
Se algunha vez de 1a o?ehes";
Desde o alto cume montesio vese ,a ampla fondigonada que
se extende cara o sol caendo das encostas a se fundire co ?nllons
nas ondas salgadas, de Corme; o galano chan de Berganti?os
enfeitado cos alfinetes relucentes dos regatos, as margaridas al
bas dos caser?os espallados, os retrincos de veludo verdecente ?
arfando nos mestos ,pi?eiros, e as xoias trigueiras das searas
fartuentas.
Fuxe o val das altas ' terras de Xallas e .def?ndese contra as
iras do Atlantico c?s pened?s da'1costa; s?ntese prisioneiro da
rudeza''forte e destemida da unha e da outra banda e ,por' eso
a?nda que a moleza e a bonitura rebrincan reloucantes polas
s?nras e' polos prados vizosos, .a baruda virilidade das veci?an
? zas ?rguese domeadora nos brunos petoutos e nas g?ndaras me
lanc?nicas que rareadas aparescen de s?cato no seu s?o. Ber
ganti?os cos "seus trigos e os seus pinos", non ten a beleza mu
liebre das ribeiras froridas beixadas e lambidas polas augas
trasparentes das Has de enlevo; sen?n a fermosura basil e mas
culina do berrnello terr?n sombrexado polas ponlas estalantes
dos' pi?eiros. Sent o fero earls de Xallas e o bravo cello da costa ?'
balbordante, conserva a presenza ser?a e nobre, da madureza
rexa e repousada; e da seriedade vigorosa que refolga . no or. g:
Un brado de ademiraci?n brota dunha bouza senlleira:
