2i6 BOLETIN DE LA REAL ACADE\1IA GALLEGA
mi?as forzas, oll?i con cuidado par?,os.hourizontes''reducidos..do
ineu saber; : ?escism?i teimosamenta, enF procura dunha 'descuber
ta qu? me p?xese,en p?sesi?n .da ideia fecunda e salvadora; lui:
t?.i e desconfi?i; e " finalmente,? cando 'xa me coidab? incapaz e
me sent?a' ca?r no abandono da derrola, a lus abriuse de' s?peto;
na mi?? alma. "?Vac, intento' b?sc?r na lonxan??; "onde'n?sa vis
ta',non' atingue 'a albiscar' con 'exaititude, as ?zas' p?deirosas da
?guia, candoenriba`da ndsa cabeza, debulla'a laber?a unha poei
ra de armon?a que nos enleva! ?P'or qu? fuxir do terr?n nativo
e' deixar o morno abrigo do coin familiar?''Diante dos ollos, no
mesmo curio solarengo, xurd?a a fontenla'milagreira d? sa?de
:da verdade: A terra; o`c?rnecho c?ltigo en qu? nascemos, ama
rrado por la cinta de ,prata do r?o 'Tambre ? as vagas esc?mosas,
do Atl?ntico;; ?rg?ense r?cramarido` .o 'sew' dereito e amostrando
?s tesouros e as riquezas que gard? no seu seo; e a familia, fa
oendo resoar a voz do sangue, ento?u con' orgull?za os fortes ?
sonoros?s' ac?ntos do sell amado. iioeta : Eis como nun instante
v?nturoso aparesc? o que se busea e que sen ;nos decat?remos tan
perto ti?amos'd? 'Os: A Terra e a Poe.sia de Poi dal.
A obra po?tica ? ben co?ecida ide lodos e non cabe ?qu? en
s?nar novedades e facetas que houbesen pasado inadevertidas .para
os muitos investigadores que d'e ?la se ocu:paron ; .e a terra. nati
va en que se finc?u e desenrolo?, inda que quiz?is non tanto, tam?n
foi ben descrita e estudeada direita ou indireitamente por alg?ns
eseritores que adicaron as suas actividades' a lucubraci?ns xeo
gr?ficas; mas a intenci?n que nos move non ? falar por asepa
rado de amas cousas senon eisaminalas xuntas, misturadas nun
so todo inseparable, do xeito en clue no ser:' hum?n s? atopan o
corpo e a alma, pase?i?o irmos cos seus impecabres poemas
ollando os materi?s que tan doadamente recolleu nos vales, nas
g?ndaras, nos fachos, . nos penedos e nas rompentes ' da costa
brava, e contemprar conio con eles soube maxistralmente erguer
o soberbo mo?mento' que se perde no enfinito azul da subrimi
dade; como sen sair 'do rinc?n fisterr?n sobiu a frondosa ?rbore
do seu ?nxen?o deica as alt?simas rexi?ns da universalidade, de
? nl,odo` que a voz nada no modesto marmurio dun regato chega a
ecoar. no `espazo ,co podente bruido do treb?n; e como das chori
mas amarelas e da fala frorecida no balbordo dos pi?eiros e
das uces ,poide xurdir a doce mel das entenas.