262 BOLETIN DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
Non 'st? afeit? a vos : tratar,
Us da ponte Arant?n,
Non toquelos sous vestidos.
Que,; eles para vos non son".
As v?lvoretas co seu inquedo revoar{? redor das humildes
frores que alindan e ,perfurnan ?s matos ?scuros, semellan as
ideas que rebulen, n?s'almas dos namorados on torno das albas
relembr?nzas ` das, am?das'. As r?argaridas espalladas no fordo
sombrizo dunha m?lanc?nica camposa escoitan con emoz?n o
marrnulio dos c?firos fuxitivos
"Mty: bralcas, rnuy brancas,
Muy brancas . est?n;
Con esa , brancura,
Que o retiro da".
E unha fror, unha linda . fror . (quiz?is a belida compostelana
agachada entre as madresilvas dun valado) 'fer?o ao .gal?n no
esquerdo costado con unha frecha sacada do carcax de Cupido:
"Topanome medio morto,
Con unha cruda ferida".
E para que os pasantes que ` iban polo ; c?mi?o soubesen e
pubrica'sen aos catro ventos o nome do feridor, confesa co doble
alento dun sospiro: '
. " Se?ores, quen /ne matou
Fun unha fror de Mu?as".
Pasa a noite como un ,pesadelo' angurioso, pola banda do
leste com?nzase a alcender o ceo cos fulxidos primeiros do
abrente: "a fada xentil e garrida" chega cos seus pasos fuxitivos
despois de despechar dilixente aos ares da ma??n ' "a porta da
zlta `cova" para que fagan soar os pifieiros e acompa?en o rumor
dos verdes agoeiros montesios. A g?ndara vai paseni?o desco
rrendo seu cobertor de f?bras e estric?ndose coa luzada da au
neboeiros. De entre as silveiras da preta congostra en que agon?a
o amor e a esperanza, erguese un la?do i
"Virxen valme!
Neste escuro cami?o".
