BOLETIN DE TA 11E11, A?'ADE\IIA,GrALLEG? 261
No seo amigo
De escura cova!
0 ermo, adusto e ma! ?ncarado ao ?rese ceibando.dos brazos
xiados do inverno, adequire un aspect() menos t?mero e mais
afable. Loce frori?as am?relas no seu, mantelo de toxos e uces;
d?ixase agari?nar poles raios do sol e polos cantos dos paxaros,
edese?a u? te?ue sorriso nas augas dos ?seus regueiros. 0 vello
c?mi?o que ven dc Santiago cruzao" mais confiado e , brinca por
enriba das =Pontes outas e das pontellas baixas sen ou.vir os
bru?dos ameazantes .d?s torvas correntes. A primaveir?'?ndoza ,
o seu earls esquivo. As, ,anduri?as;chegan,;de ipa?ses lonxanos e
os estudantes tornan a seus albergues ? famil?ares. Como unha
chorima amarela desabr?chase una canz?n
"Cando as doc3 anduri?as,
Baixo o : aleiro , pousadas,
Descansan!do seu camif?o".
0 poeta perg?ntalles en qu? pensan, e resp?ndese a s? mesmo :
"Na sua patria". 1,E el .cando de estudante tornaba a seu fogar?
"Lento cruzando a cabalo
Arfea.terra de Xallas".
en que iba pensando? Os ventos He contestan:
"Sempre iba pensando nela,
Naquela doce rapaza ?
Que era filla de rr Santiago,
Branca, garrida e fidalga".
Se algunha vez pasa por all ? a, filla de Santiago ? preciso que
as bravas, g?ndaras amainen a sua dureza e non se opo?an a
sua marcha as uces tuzaras e desleiradas. Para eso desfolla unha
branca rosa: do seu: orazoeiro
"Que o `t?? peito e menos branca,'
Oh! nena, a neve que croa,
Al? no mes de Janeiro,'
As uces do rio Marzoa,
Uces da terra de Xallas,
Uces, deixadea pasar;
Ela he filla de Santiago,
1