258 BOLETiN DE LA REAL ACADEMIA GALLEGA
?
Oh1 valente fillo d'Ogas
E da doce e nobre Eiriz;
Para sempre quedari?
Longa memoria de t?".
Como frores sinxelas e humildosas que tam?n no hirto chart
montesio, entre as espi?as firentes das toxeiras e baixo a sombr?
enfezada dos cativos c?rballos cerqueiros, acougan uns lugari?os
botando ao ?r frieiros bringuelos esteos de fume livi?n e rel?m
brando n? ma??n encalmada os'pasos preseiros ? enfeitizados da
belida fada que antano sentiron cruzar polas g?ndaras veei?as
traguendo os arre?endos agredoces das ribe?ras bruadoras. Os
lugares paseni?amente vanse esvaindo na mera que endoza e soa
viza as formas ,deica movelas trasfiguradas nos eidos da ilusi?n.
Ent?n aparescen craramente dous mozos valentes e namorados :
"0 escuro Braudo?as,
E o roxo Porcar,
Dous fillos dos celtas,
D'ed? tenra e igual
Na Ianza apoyados,
Cal ,dous avel?ns,
Que est?n incrinados,
Do vento quez?is,
Con v?goas quentes dos ollos falaban,.
Da'?doce' Baltar"
E a amada pasaba correndo polos chans de Xallas cando per
segu?a os lixeiros ?corzos, ou queda ~ergu?ase como 'un lilio'can
dido se descansaba :`.
"Cal vara garrida,
Ainda noval,
Dereita e follosa,
Que soe tembrar;
C'un ventete maino,
No tempo do vran,
A sombra da fraga
Nativa sua na?".
Al? muy dentro desta vouga, e parda comarca, embrullada nos
mesmos veos m?xicos e fantasmeiros que crearon a subrime vi
si?n de Brando?as e Porcar, apercebese . o xuntoiro das chouzas