?
256 BOLETIN DE LA IiEAL "ACADEMIA GALLEQA
Sobindo cara , a terra de Xallas, por unha ? costa pelada, apa
r?sce.no.mediowde carqueixaste'de toxos`a ch?nzad? de Dumbr?a:
All unha fror amarela desp?chase ao sol ; e abala. CO sopro fr?o
donordes?a: da;fror?sai?o avis?: ?
"Intr?pidos galegos
Quo desde antigos (has
Sobre a frente 'evad?
A estrela vespertina,
Se queredes ser forte
as ?picas porf?as,
Lembr?devos do rudo
Combate de Dumbria"
Con esta: recordanza . no alma e a relembranza ;grabad? : no
chan barudo e no espazo ceibo e neboento, ?ntrase na terra seria
adusta, algo esquiva, mais ` nobre e baril, das grandes estivadas,
dos monies ermos e as g?ndaras largacias; na terra por onde o
Xallas esbara pensativo, vagaroso, entre uces e xestas, cara o, tr?
xico fin do seu cami?ar .no. algarve fondo, en que se .precipitae? ?
br?a; na ferveza do Pindo .frente das ardent?as que baten contra a
ruda e tormentosa insua fisterrana. Os ventos circios e frescos
remexen as bouzas espi?osas, as xesteiras bravas e as touzas pre
Las. Na livianeza das br?temas m?vense`as aparic ?ns lexendarias
e pasan as sombras dos h?rois : os graves druidas, os bardos so?a
doves e os guerreiros cubertos de ferro. .
Azas negras baten no ?r; agudos axiridos rachan o silencio
solemne e rompen a paz da fosca par?xe :
"Feros corvos do Xallas,
Que vagantes and?s;
En salvaxe compafia,
Sin hoxe nin ma??n;
?Qu?n poidera ser voso compa?e?ro,
Pola gandra longal!"
Na fera vaguedade borrallenta e imprecisa (la hirla chanzada,
anda a pedir un desamparado carballi?o torto.
"Fillo cativo da gandra,
Pobre carballi?o torto;
Aquel que nacio`probi?o
Mais lle valera vir morto,
Batido do fr?o , vento,